Velen kennen wel het immense Christusbeeld dat hoog boven de stad Rio de Janeiro uittorent. Het 38 meter hoge witte beeld toont ‘Christus de Verlosser’. Met uitgestrekte armen en de blik licht naar beneden kijkt het beeld uit over de stad en de wereld. Ik heb het beeld nooit gezien, maar het lijkt me indrukwekkend om vanuit de stad naar boven te kijken en altijd weer dat beeld te zien, dat Christus overwinning op de dood laat zien.
Een Christusbeeld dat ik wel heb gezien en me diep heeft geraakt is bijna het tegenovergestelde van het beeld in Brazilië. Het is de ‘Cristo degli Abissi’, de Christus van de diepte of onderwereld, een beeld dat tientallen meters onder het wateroppervlakte voor de kust van Italië bij Portofini te vinden is.
Het is er ooit geplaatst als eerbetoon aan vissers en duikers die hun graf vonden in de woeste zee. De dag dat ik het beeld zag kan ik me nog goed herinneren. Ik zwom naar de bewuste plek toe en probeerde onder water iets van het beeld te ontwaren. Zonder succes. Het beeld was waarschijnlijk toch dieper onder me dan ik had gedacht of mijn zwembril was niet goed genoeg.
Om me heen dreven luxe boten met feestvierende toeristen. Dit was niet echt een passend decor voor een Christusbeeld. Ik besloot terug te zwemmen maar waagde nog eenmaal een blik onder water. En toen zag ik ineens een zwakke lichtstraal van diep beneden me, die mijn blik stuurde richting het beeld. Ik hield mijn adem in. Ver onder mij en onder al die andere toeristen, stond daar Christus zelf met geopende armen.
In een diepte waar je als mens niets te zoeken hebt en waar je liever aan voorbij gaat, daar staat Christus klaar om je eindeloos op te vangen als je valt. Voor mij was het op die dag in augustus Goede Vrijdag en Pasen ineen.
Kees Jan Rodenburg